Volkstuinvereniging ”Achter de Vuurlijn”

Sonja woont samen met echtgenoot Rob in Mijdrecht. Zij is de gelukkige moeder van acht kinderen. Samen met dochter Denice heeft Sonja sinds 2017 een tuin op ons complex. Inmiddels tuinieren ook haar dochters Nancy en Melanie op “Achter de Vuurlijn”. Sonja heeft negen kleinkinderen. Sonja werkt in de 24 Uurszorg, met hele oude cliënten of met terminale patiënten. Haar oudste cliënt is 102 jaar. Het is een zwaar beroep want zij moet vaak afscheid nemen van mensen waarmee zij een band opbouwt. Tegelijkertijd is het heel dankbaar werk want de mensen zijn altijd blij om haar te zien. Sonja is geduldig en straalt rust uit en dat waarderen haar cliënten zeer. Suriname Sonja wordt geboren in Albina, de hoofdplaats van het district Marowijne in Suriname. De plaats ligt circa 140 kilometer ten oosten van Paramaribo aan een bocht van de rivier Marowijne. Aan de overkant ligt Frans Guyana. Later woont zij in Moengo, dat is ongeveer 100 km van Paramaribo. Tot 1986 woont zij daar prettig. Dan breekt in 1985 de binnenlandse oorlog uit. Er ontstaat een buitengewoon onveilige situatie. Er wordt links en rechts geschoten en er is niets meer te koop. Ook geen eten. Sonja vlucht met haar kinderen naar een vluchtelingenkamp in Frans Guyana. Er wonen ongeveer 800 vluchtelingen. De verzorging door de Fransen is heel goed. Goede huisvesting en goed eten. Sonja doet vrijwilligerswerk in de keuken. Tros Actua maakt een rapportgage vanuit het vluchtelingenkamp en Sonja wordt door Yvonne Habets geïnterviewd. In 1987 komt Sonja naar Nederland. Gelukkig is in Nederland alles goed geregeld en Sonja en de kinderen zijn veilig. Een tien Man en kinderen zijn het allerbelangrijkst in Sonja’s leven. Zij zou niet zonder ze kunnen. Sonja wordt blij van kleine dingen, zij is een heel gelukkig mens. Zij vindt haar werk heel leuk, geniet van haar familie, van haar moestuin en van de prima sfeer op ons complex. In de winter verlangt zij er naar om iedereen weer te zien. Zij is blij met de adviezen en de hulp die zij krijgt. Sonja geeft haar tuin een tien! Zo blij is zij ermee. In de winter mist zij de tuin vreselijk. Als zij dan de groenten van de tuin kookt denkt zij met weemoed aan de plantjes en de lieve mensen. Sonja combineert bloemen met groente. Nu kijkt zij uit naar de vruchten van de Ananaskers. Kostgrondje In haar Surinaamse tijd heeft Sonja ook een moestuin. Dat heet in Suriname een kostgrondje. Van haar moeder leert zij tuinieren. Het gaat er heel anders aan toe dan in Nederland. De grond is heel vruchtbaar, elk jaar wordt een stukje bos gekapt dus aan bemesten of vruchtwisseling wordt niet gedaan. Voor het kappen huur je mensen in. Omdat het bosgrond is groeit er geen gras, dat maakt onkruid wieden een stuk eenvoudiger. Maar het kan nog eenvoudiger want het is heel gebruikelijk om voor het wieden jonge meisjes, die wel een centje willen verdienen, in te huren. In Suriname groeit alles het hele jaar door; cassave, zoete aardappel, nappie (soort aardappel), kousenband, aubergine, tajerblad (je eet de knollen en het blad), pompoen, watermeloen, enz. In het Nederlandse klimaat lukt het soms om deze groenten te verbouwen maar alleen als de zomer heel warm en droog is. Mango’s, avocado’s, zuurzak en citrusvruchten zijn voorbehouden aan het Surinaamse klimaat. Roergebakken worteltjes Sonja tuiniert niet volgens bepaalde principes, zij doet wat zij leuk vindt en dat is alles. Zij heeft aan geen enkel werkje een hekel. Sonja vindt het wel jammer dat de helft van de aardappelen wordt opgegeten door de veenmol. Daar moet zij nog iets op vinden. Zij heeft gehoord dat als je de aarde mengt met zand de veenmol met een boogje om de aardappels heengaat dus dat wil zij uitproberen, Alle groente die van eigen tuin komt is lekker. Surinaams of Nederlands, even lekker. Op roergebakken worteltjes is Sonja gek, daar wil ze komend tuinjaar meer van. Door te tuinieren voelt Sonja zich relaxed en de frisse lucht is heel gezond. Tuinieren geeft rust. Tips Sonja heeft geen tips, zij kijkt de kunst af!

Interview met Sonja Nieuwenhuis - Potari

Een tien voor mijn tuin